Szwecja porodziła szereg wielkich metalowych zespołów. Jednym z nich bez wątpienia jest Månegarm, jeden z lepiej znanych zespołów viking metalowych na świecie.

Historia grupy rozpoczęła się w 1995 r. w niewielkiej, nadmorskiej miejscowości Norrtälje. Wtedy to panowie Svenne Rosendal, Jonas Almquist i Pierre Wilhelmsson powołali do życia projekt Antikrist, jednak już po około miesiącu zmienili nazwę na Månegarm właśnie, odwołując się przy tym do jednego z imion obecnego w nordyckiej mitologii wilka Mánagarmra, który zajmować się miał ściganiem Księżyca. Pierwotny plan był dosyć prosty i typowy dla Skandynawów – gramy szybko, prymitywnie i po szwedzku. I mniej więcej takie są dwa pierwsze dema zespołu. Jednak już pierwsza płyta długogrająca, „Nordstjärnans Tidsålder”, nagrana w 1998 r. po istotnych roszadach w składzie pokazała, że pierwotne założenia muzyków uległy zmianie i powolutku, z każdym kolejnym albumem muzyka zespołu ewoluowała w stronę krystalizującego się coraz bardziej viking metalu.

Muzyka Månegarm, choć klasyfikowana jako viking metal, jest dosyć ciężka do precyzyjnego scharakteryzowania. Wszystko przez wspomniane roszady w składzie. Jak wspomniano powyżej – z początku grali black metal, który w zasadzie nie wyłamywał się z ram gatunku. Później brzmienie zespołu zelżało, pojawiły się liczne wstawki akustyczne (ukoronowaniem których jest w pełni akustyczna EP-ka „Urminnes Hävd – The forest sessions” z 2006 r.), a później także i dźwięki skrzypiec, które niejako ostatecznie zdefiniowały muzykę zespołu, co jest szczególnie widoczne na albumie „Dödsfärd” z 2003 r. Ostatecznie zatem Månegarm dostarcza słuchaczom viking metal z wiodącym growlem, który niekiedy przechodzi w silny, niski, typowy dla gatunku wokal. W niektórych utworach można także usłyszeć niski, nieco zahaczający o kontralt głos żeński o aksamitnym tembrze. Partie gitar są raczej powolne aż do bardzo wolnych. Perkusja zazwyczaj oparta na szybszych tempach. Całość przyprawiona podniosłą, epicką atmosferą i wyłącznie szwedzkimi tekstami, traktującymi o dziejach Wikingów oraz o pogańskich i normańskich tradycjach Szwedów. Wszystko to składa się na charakterystyczny, rozpoznawalny styl Szwedów, z którym powinien zapoznać się każdy miłośnik tego gatunku.

Członkowie:

Jonas “Rune” Almquist – gitara
Erik Grawsiö – wokal, bas
Markus Andé – gitara
Jacob Hallegren – perkusja

Dyskografia:

Vargaresa (Demo) – 1996
Ur Nattvindar (Demo) – 1997
Nordstjärnans Tidsålder (CD) – 1998
Havets Vargar (CD) – 2000
Dödsfärd (CD) – 2003
Vargaresa – The Beginning (Kompilacja) – 2004
Vredens Tid (CD) – 2005
Urminnes Hävd – The Forest Sessions (EP) – 2006
Genom Världar Nio (Singiel) – 2007
Vargstenen (CD) – 2007
Live in Moscow (Split/DVD) – 2008
Nattväsen (CD) – 2009

Łącza:

Oficjalna strona
Facebook
YouTube
MySpace